O psychoterapii ericksonowskiej
Preferowany przez nas model pracy psychoterapeutycznej, to podejście Ericksonowskie - nastawienie na wywoływanie zmiany przez uruchomienie zasobów tkwiących w człowieku, rozpoznanie jego ograniczeń i otworzenie dostępu do konstruktywnych aspektów nieświadomości, zorientowanie na przyszłość w celu twórczego przeorganizowania reakcji. Kierujemy się zasadą, że każda jednostka jest niepowtarzalna i że o efektywności terapii decyduje dostosowanie strategii postępowania do specyfiki problemu. W swojej pracy uwzględniamy również elementy terapii poznawczej, behawioralnej i systemowej.
Milton H. Erickson fascynował wszechstronnością - był gotów pracować z każdą osobą i problemem. Jego talent polegał na umiejętności rozpoznania indywidualności pacjenta. W myśl jego założeń zadaniem terapeuty jest wywołanie zmiany przez bezpośrednie lub pośrednie uruchamianie zasobów tkwiących w ludziach i relacjach między nimi. Skutecznym środkiem wywoływania zmian jest podkreślanie pozytywnych aspektów relacji i silnych stron klienta, dokonywanie zmian małymi krokami, wydobycie, a później rozwinięcie właściwego dla danego człowieka stylu wrażliwości, rozpoznanie jego ograniczeń i otworzenie dostępu do konstruktywnych aspektów nieświadomości.
Zmiana uzyskiwana jest dzięki zaangażowaniu klienta w działanie, niezależnie od zrozumienia i wglądu tak, by wykorzystując własne doświadczenie sformułował pozytywny cel, koncentrował się na rozwiązaniach i możliwościach, zwiększając tym samym własną wrażliwość, ekspresję i plastyczność. M.H. Erickson pracował z zastosowaniem klinicznej hipnozy, rozumianej jako szczególny rodzaj komunikacji i wywierania społecznego wpływu.
Terapeuta w tej terapii jest zorientowany na przyszłość, w kierunku twórczego przeorganizowania reakcji klienta tak, by zoptymalizować rozwój i wzrost. Jest aktywny, odpowiedzialny za rozpoznanie i rozwijanie unikalności pacjenta oraz za stworzenie warunków zmiany i motywowanie do niej. Służy do tego zarówno czynienie pozytywnych założeń co do istnienia pozytywnych stron, jaki i spożytkowanie wszystkiego, co wnosi klient, a również stosowanie humoru, paradoksu i wielu technik niedyrektywnych, jak choćby przypowieści i metafory.